Jeżeli marskość rozwija się równomiernie w obu płatach, mamy do czynienia z rozlanym powiększeniem wątroby, która może osiągnąć ogromne rozmiary i zajmować całą prawą połowę brzucha, sięgając prawie do miednicy małej. W późniejszych okresach wielkość narządu zależy od stopnia zmian marskich. Powierzchnia jest zwykle nierówna aż do guzowatej, brzeg o nieregularnym przebiegu, miejscami wałowaty, tępy w marskości alkoholowotłuszczowej, ostry w marskości po wirusowym zapaleniu wątroby. Spoistość wątroby jest silnie wzmożona, jest ona twarda. Śledziona jest przeważnie również powiększona. W marskości splenomegalicznej w obrazie dominuje powiększenie śledziony. Typowe dla zespołu jest zahamowanie dojrzewania elementów szpiku z niedokrwistością hipochromiczną, leukopenią, limfopenią i niekiedy trombopenią. Przebieg choroby zależy od wystąpienia niedomogi wątroby i nadciśnienia wrotnego. Wątrobę zastoinową stwierdza się w wadach serca, nadciśnieniu, zwyrodnieniu mięśnia serca, w przewlekłym sercu płucnym. Rozpoznanie ustala się na podstawie zmian w sercu, duszności, sinicy, wyniku badania radiologicznego klatki piersiowej. Dodatkowymi objawami mogą być: stan podżółtaczkowy, wodobrzusze i powiększenie śledziony.