W uogólnionym napadzie padaczkowym dochodzi do utraty przytomności. W następstwie zwiotczenia mięśni chory pada nagle na ziemię i po głębokim wdechu lub wydechu wraz z wydaniem o-krzyku zaczyna się skurcz toniczny. Tułów i kończyny są nadmiernie wyprostowane, palce zgięte. Oddech ulega zatrzymaniu. Okres ten trwa kilka sekund. Niekiedy dochodzi do bezwiednego oddania stolca, moczu i rzadko — wytrysku nasienia. Źrenice mogą być szerokie i sztywne, najczęściej jednak pozostają prawidłowe, z zachowaną reakcją na światło. Bez żadnego przejścia dochodzi do skurczów klonicznych z bardziej lub mniej rytmicznymi, grubymi ruchami prostowania i zginania kończyn oraz tułowia, przy czym w objawach ruchowych biorą udział mięśnie twarzy i żuchwy. Okres ten może ustąpić nagle lub stopniowo i przejść w ponapadowy sen. Zupełnie inaczej niż uogólniony napad padaczkowy wyglądają ruchowe napady ogniskowe. Mogą one przebiegać z utratą przytomności lub bez niej, z tym że napad ruchowy zawsze poprzedza utratę przytomności. Wyjątek stanowią napady zwrotne i żucia, w których utrata przytomności może poprzedzić objawy ruchowe. W napadach adwersyjnych głowa i oczy zwrócone są w stronę przeciwną ognisku, które zwykle znajduje się w tylnej części płata czołowego. Napadom żucia towarzyszą ruchy mlaskania; ognisko wyzwalające znajduje się najprawdopodobniej najczęściej w płacie skroniowym. Ogniskowe napady motoryczne mogą się poza tym przejawiać nagłą ucieczką, stanem zamroczenia i doznawaniem różnych przeżyć, swoistym dreptaniem w miejscu lub osobliwymi ruchami tarcia.