Zwiększenie zużycia tlenu w tkankach powodują dwa czynniki: niedokrwienie tętnicze i zastój żylny. Ogólnie znana jest sinica pojawiająca się przy ochłodzeniu skóry do 298—288 K (25—15°C); występuje w niej zarówno zastój spowodowany rozszerzeniem włośniczek, jak i niedokrwienie w wyniku zwężenia arterioli. Niejasny, jak dotąd, jest mechanizm powstawania bezbolesnej sinicy obwodowej, spotykanej szczególnie często u kobiet. Uważa się, że w tych przypadkach dochodzi do rozszerzenia włośniczek i skurczu arterioli oraz małych żył. Przyczyną powstawania sinicy obwodowej bywają niekiedy choroby naczyń (uszkodzenia wywołane zimnem, miażdżyca, choroba Buergera) lub krwi (choroba zimnych aglutynin, czerwienica). W chorobie Raynauda — bolesne napadowe bledniecie i sinienie palców, niekiedy z martwicą obwodową, wywoływane oziębieniem lub stanami emocji — chodzi zwykle o skurcze tętnic palców z rozszerzeniem włośniczek i zastojem obwodowym krwi. Podobne objawy, określane mianem zespołu Raynauda, występują w zakrzepowym zapaleniu naczyń, w zespole mięśnia pochyłego i zespole żebra szyjnego, w sklerodermii i w zaniku Sudecka. Zmniejszenie przepływu krwi tętniczej z sinicą odpowiednich obszarów skóry spotykamy w zwyrodnieniowych, zapalnych i zakrzepowozatorowych schorzeniach tętnic.