Dziwaczne, powolne, robaczkowe ruchy atetotyczne mogą być jedno- lub obustronne. Są one bardzo różnorodne, powtarzają się stereotypowo i mogą pojawić się przy ruchach dowolnych lub utrzymywać w stałym ruchu twarz, kark, kończyny górne i tułów. Kończyny dolne są na ogół mniej dotknięte, a mięśnie gałek ocznych pozostają nienaruszone. Aktywuje je napięcie emocjonalne i próby ruchu. Ruchy atetotyczne utrzymują się także w spoczynku, ale znikają we śnie. W atetozie głowa porusza się do przodu, do góry i skręca w jedną lub drugą stronę. Ruchy twarzy przejawiają się groteskowymi grymasami, często szerokim, szkaradnym szczerzeniem zębów, po których wkrótce powraca normalny wyraz twarzy. Mimiczne ruchy twarzy nie zmieniają spojrzenia. Palce poruszają się niezależnie od siebie. Jedne są nadmiernie wyprostowane i jednocześnie rozstawione, podczas gdy inne zgięte w stawach podstawowych. Ręka powoli zgina się i prostuje do granic możliwości. Przedramię wykonuje ruchy nawracania i przywracania. Ruchy skojarzone ramion ,obręczy miedniczej i tułowia mogą, ale nie muszą, być obecne. Nierzadko u chorych z atetozą stwierdza się porażenia połowicze lub dwustronne. Często obserwuje się współistnienie padaczki ogniskowej. Częste bywa też skojarzenie ruchów atetotycznych i pląsawiczych. Atetozą jest najczęściej spowodowana porodowym uszkodzeniem mózgu. Może się ona jednak rozwinąć w następstwie chorób infekcyjnych z udziałem ośrodkowego układu nerwowego, przebytych we wczesnym dzieciństwie.