Spontaniczne krwawienia, występujące bez uchwytnego mechanicznego uszkodzenia, mogą być objawem układowego lub miejscowego, dziedzicznego lub nabytego zaburzenia hemostazy. Prawdopodobnie czynnikiem wyzwalającym są mikrourazy mechaniczne lub defekty enzymatyczne, jednakże w praktyce klinicznej są one najczęściej nieuchwytne. Zaburzenia hemostazy i ich następstwa w postaci spontanicznych krwawień mogą być uwarunkowane skazami krwotocznymi naczyniowymi, koagulopatiami, trombocytopatiami, histopatiami oraz hemodynamopatiami, a także stosunkowo często skojarzeniami tych zaburzeń. Mogą one przybierać bardzo różnorodne formy kliniczne. Widoczne od zewnątrz wylewy, w zależności od ich rodzaju i umiejscowienia, a także wtórnych w stosunku do krwawień objawów klinicznych, bywają często punktem wyjścia wstępnego rozpoznania lub przynajmniej zaszeregowania do określonej, z punktu widzenia etiologii lub patogenezy, grupy krwawień. Jest to możliwe szczególnie wtedy, gdy obok dokładnego badania ogólnego uwzględni się szczegółowy wywiad osobniczy i rodzinny.