Wstrząs w wielu przypadkach ma pewne wspólne cechy z ostrym zmniejszeniem objętości wody pozakomorkowej i podczas leczenia konieczne jest również pilne wyrównanie tego niedoboru, jednakże przedstawienie wstrząsu jedynie w tym aspekcie byłoby niesłuszne, bowiem byłby to obraz niepełny. Niedostateczna perfuzja tkanek — stałe zaburzenie we wstrząsie pochodzenia krążeniowego — nie zawsze może być wytłumaczona absolutnym lub względnym zmniejszeniem objętości pozakomorkowej lub wewnątrznaczyniowej. Jednakże właśnie różne, zależne od zmniejszenia przestrzeni pozakomorkowej wskaźniki są źródłem nieporozumień w rozpoznaniu. W zależności od przyczyny, głębokości wstrząsu, powikłań w jego przebiegu, obraz ten może ulegać modyfikacji lub uzupełnieniu przez wiele mniej stałych objawów. Objawy takie jak: bladość, złe wypełnianie się żył obwodowych (po usunięciu masującymi ruchami dłoni krwi z żył kończyn), zwolnione przywracanie zabarwienia skóry po przerwaniu za pomocą ucisku palcem krążenia włośniczkowego (objaw zmniejszonego przepływu kapilarnego) i zimne oraz wilgotne obwodowe części ciała, charakteryzują przede wszystkim wstrząs ze zwiększonym oporem obwodowym („zimny wstrząs”), podczas gdy we wczesnych okresach wstrząsu septycznego — dzięki rozszerzeniu obwodowego łożyska naczyniowego — skóra i obwodowe części ciała są suche i ciepłe.