Ceglasty, mętny mocz po podgrzaniu i dodaniu ługu staje się znowu przejrzysty. Mikroskopowo osad składa się częściowo z bezpostaciowych drobin, a częściowo z widocznych makroskopowo złotożółtych kryształów kwasu moczowego. Fosforany w moczu. W obecności fosforanów przejrzysty bezpośrednio po oddaniu mocz mętnieje po pewnym czasie lub jest wydalany już w postaci zmętniałej. Zwykle tworzy się w naczyniu gęsty, białawy osad, a na powierzchni barwnie połyskująca warstwa składająca się z koloidów ochronnych, tzw. mieniąca się błonka powierzchniowa. Dodatek kwasu solnego rozpuszcza osad. W osadzie znajdują się albo fosforany bezpostaciowe, albo odłamki i skupiska fosforanu lub siarczanu wapniowego. Szczawiany w moczu. Mocz jest przejrzysty. W osadzie znajdują się charakterystyczne kryształy wodzianu szczawianu w formie kopert, rzadziej w formie biszkoptu lub klepsydry. W wydalaniu fosforanów i szczawianów znaczny udział ma hormon przytarczyc — parathormon — sterujący przemianą wapniową. W moczu zakażonym tworzą się często żółte, kolczaste kule moczanu amonowego. Obok nich stwierdza się tzw. kryształy trumienkowe fosforanu amonowomagnezowego.