Pierwszy krok stanowi fundament całego programu zdrowienia z alkoholizmu, z narkomanii lub z jakiegokolwiek innego uzależnienia. Fundament polega na tym, że na nim buduje się resztę, ale rzecz polega na tym, że trzeba go wykopać gdzieś głęboko, i pierwszy krok jest takim kopaniem. Zasadniczą cechą każdego uzależnienia jest psychologiczny mechanizm, który mówi osobie uzależnionej, że ona tego uzależnienia nie ma – albo minimalizujemy picie lub zażywanie narkotyku, czy grę hazardową, czy nadmierne zakupy, albo uważamy, że ktoś inny jest temu winien, albo uważamy, że konsekwencje, które nas spotykają miały inne źródło, słowem nie chcemy wierzyć, że uzależnienie od czegoś może być naszym problemem. Bez tego, samo fizyczne uzależnienie nie było by tak destrukcyjne jak jest, w połączeniu z tym psychicznym mechanizmem zakłamania. I pierwszy krok polega na tym, aby się odkłamać, polega na tym żeby zobaczyć rzeczywiste przyczyny problemów, rzeczywisty zakres uzależnienia, rzeczywistą bezsilność wobec tego, wobec czego jest się uzależnionym – to może być substancja, to może być zachowanie, to mogą być również inni ludzie. Polega to na tym, żeby właściwie spojrzeć na swoje używanie, na przykład alkoholu lub zachowania w przypadku seksu. W tym celu właściwie trzeba popatrzeć na dwie rzeczy. Nie można tak w ogóle powiedzieć „tak, jestem uzależniony”, taka identyfikacja dosyć powierzchowna może być niewystarczająca kiedy przychodzi moment gdy człowiek chce wrócić do nałogu. Wobec tego trzeba bardzo konkretnie, tak jak na procesie sądowym, udowodnić na konkretnych zachowaniach, że ja jestem bezsilny wobec przedmiotu uzależnienia.