W wielu ośrodkach leczenia uzależnień realizowany jest program dwunastu kroków, a wśród nich bardzo istotny krok siódmy. Otóż krok siódmy to niezwykły krok, bo niby nic przy nim nie należy robić, ponieważ prosimy Boga z pokorą, aby usunął nasze wady. Są tu ważne trzy elementy. Po pierwsze prosimy Go w pokorze, która okazuje się często wielką sztuką. Pokora oznacza, że ja się korze, prosząc Boga by usunął czy zabrał te wszystkie moje wady, które były i pozostają źródłem uzależnienia. W tym przypadku mamy do czynienia z czymś, co w religii czy moralności w ogóle określa się pojęciem pokusy. W kroku siódmym chodzi bowiem o to, by umieć sobie radzić z pokusą, że pokusa nadejdzie, bo pokusa zawsze nadchodzi, ale istotą tych wszystkich dwunastu kroków jest przygotowanie umysłu na jeden zasadniczy moment, gdy to właśnie pokusa nadchodzi – myśl, aby się napić lub użyć, i z tą myślą trzeba sobie poradzić natychmiast nie wdając się z nią w polemiki. W przypadku pokusy istnieje choćby metoda kaduceusza, odpędzającego pokusę, więc w momencie nadejścia złej myśli zwracamy się do siły wyższej wypowiadając choćby słowo „zabierz! Ja nie chce nad tym dyskutować i tego rozważać, bo zawsze mnie to prowadziło do takich samych konsekwencji, więc pomóż mi usunąć! Zabierz tę pokusę!”.