W nawiązywaniu do sytuacji wyzwalającej chorobę jest konieczne przeprowadzenie rozmowy w taki sposób, ażeby stworzyć sobie obraz pacjenta przed chorobą. Potrzebne są do tego informacje, czego pacjent w życiu doznał, jak żył, jakie są jego pragnienia i nadzieje, jak wyglądają jego konflikty z ludźmi, jaki ma stosunek do stanu posiadania, jak zachowuje się w wypadkach agresywnych uczuć, jakie są jego doznania w sferze uczuć i życia seksualnego. Szczególne znaczenie mają zmiany zaistniałe w porównaniu z obecną sytuacją. Dalej zwrócić należy uwagę na objawy wskazujące na struktury nerwicowe, jak postawa wygodnictwa, ogromnych oczekiwań, postawa prekompensacji, poczucie winy, idee nadwartościowe. Powstały obraz uzupełniają obciążenia rodzinne i konstytucjonalne, jak również zewnętrzny wygląd pacjenta, stopień jego inteligencji, zdolności umysłowych i zmysłu praktycznego. W ocenie psychogenetycznej na pierwszym miejscu znajduje się rozwój struktury osobowości. Konieczne do tego jest uzyskanie możliwie dokładnego obrazu całości warunków życiowych i osób związanych z okresem wczesnego dzieciństwa. Zaburzenia tego okresu są zwykle decydujące o późniejszej postawie życiowej.