W leczeniu uzależnień kluczową rolę często pełni program dwunastu kroków, realizowany w wielu ośrodkach w kraju, a w nim ściślej krok dziesiąty. To pierwszy z trzech ostatnich kroków, który uczy, jak żyć na co dzień w trzeźwości, bez bagażu przeszłości. Tego powracający do zdrowia uzależniony musi się uczyć, bo nigdy się nie nauczył. Musi się uczyć kontrolować własne emocje, radzić sobie z nimi, musi się uczyć tego, w jaki sposób budować pozytywne, przyjazne więzi z innymi ludźmi, i musi się uczyć na własnych błędach, bo inaczej nie sposób. I temu służy stałe prowadzenie obrachunku, codzienne robienie remanentu. Najlepiej to robić wieczorem, ale też dobrze jest robić w ciągu dnia. Wieczorem robimy obrachunek całodzienny, patrząc na to jak minął dzień, i czy było w nim coś co mnie wzburzyło, czy było w nim coś co wzbudziło jakieś silne uczucia, czy wreszcie było w nim coś czego bym żałował i żałuje, i wtedy ważne by z tego miejsca przyznać się do popełnionego błędu i zadośćuczynić. Często jest to sztuka mówienia „przepraszam” lub wynagradzania szkód, po to, żeby te ciężary nie kumulowały się w dłuższym okresie, ponieważ popsują człowiekowi nastrój i mogą spowodować nawrót choroby.