Dystonia wegetatywna była przez pewien czas uważana za zaburzenie typu somatycznego, z dominującymi objawami ze strony układu autonomicznego i traktowana — w stosunku do psychogennie uwarunkowanej neurastenii i nerwowości — jako zjawisko odrębne. Depresja maskowana, która, obecnie ma w piśmiennictwie szczególną pozycję, a pozostaje w cieniu objawów somatycznych, uznawana jest za zaburzenie konstytucjonalne albo endogenne, chociaż objawy depresji reaktywnej mogą być wywoływane przez różne choroby organiczne. Prawie każda generacja lekarzy jest świadkiem prób odrzucania dawnych pojęć, tworzenia nowych definicji, łączenia paru zespołów w jeden wspólny z określonym objawem wiodącym lub odwrotnie — dzielenia jednego zespołu na większą ich liczbę. Dzieje się tak ze względu zarówno na symptomatykę, jak i etiologię różnych zjawisk. Należy mieć zawsze na uwadze, że takie pojęcia jak: nerwowość, neurastenia, dystonia wegetatywna i maskowana depresją wyrażają zasadniczo taką samą treść, nawet jeśli obecnie lub we wcześniejszych okresach zmieniały się częściowo lub też przypisywano tym zespołom nieco inne znaczenia. Ponadto niezależnie od pojmowania tych wrodzonych, konstytucjonalnych lub głównie nabytych zaburzeń większe znaczenie przypisywano raz czynnikom psychogennym, a kiedy indziej somatycznym. Używając bardzo zawężonych definicji można poszczególne zespoły oddzielić od siebie przez wyłączenie pewnych lub podkreślenie innych objawów, pozostaje jednak faktem, że większość objawów omawianych zespołów nakłada się na siebie i więcej mają one ze sobą cech wspólnych niż takich, które je dzielą.