Wiele wyników badań morfologicznych, chemicznych i fizykalnych jest efektem wspólnej działalności lekarza leczącego i współpracujących z nim specjalistów. Zwykle chodzi tu o wyniki, których uzyskanie za pomocą wyłącznie zmysłów i zwykłego wyposażenia lekarskiego jest nieosiągalne. Poznanie struktur wnętrza ciała jest np. możliwe dzięki badaniom radiologicznym, łącznie z angiografią. Elektrokardiografia i analiza wymiany gazowej wykazują odchylenia, które częściowo ze względów czasowych, a głównie umiejscowienia narządów, jakości i rzędu wielkości zmian, są na podstawie wyłącznie obserwacji nie do uchwycenia. Badania mikroskopowe ujawniają zmiany niedostępne dla ludzkiego oka bez odpowiednich urządzeń pomocniczych, a analiza chemiczna pozwala na wniknięcie w głąb zjawisk z dziedziny molekularnej, a nawet submolekularnej. Szczegóły bardziej skomplikowanego wywiadu i pewne detale uzyskane podczas badania przedmiotowego są nie-zawsze, np. z braku czasu, w całości lub dostatecznie jasno odnotowywane. Jasną natomiast i czytelną dokumentację, w postaci obrazu lub liczby, stanowią -wyniki badań laboratoryjnych. Mogą one — poza tym — być dowolnie często i bez większej straty czasu wyjmowane z dokumentacji pacjenta, podczas gdy odczytywanie zapisów w historii choroby wymaga wysiłku myślowego i dużego nakładu czasu. Z tego powodu wynik badania udokumentowany w postaci obrazu lub liczby zyskuje na znaczeniu w porównaniu z zapisem, tym bardziej że wydaje się znacznie bardziej obiektywny. Jednak ten pozorny obiektywizm wyniku zależy w dużej mierze od interpretacji. Zatem nie tylko wynik, ale i jego interpretacja są kamieniami węgielnymi rozpoznania klinicznego.