Chemia kliniczna zajmuje się problemami nie tylko analitycznymi, ale i statystycznymi — tymi ostatnimi z punktu widzenia wiarygodności zakresu norm określonych badań, z których wiele, niestety, nie stanowi tzw. mocnych punktów. Lekarza, któremu wyniki badań mają pomóc w ustaleniu rozpoznania, bardziej interesuje dobór odpowiednich metod kontrolnych, będących podstawą określonych norm, ponieważ przy klinicznej ocenie wyniku pomiaru dokonanego u badanej osoby, a także w zależności od badanego problemu, używa się często nie jednej normy, ale różnych jej zakresów. Przykładem zależności zakresu normy od płci i wieku jest norma podstawowej przemiany materii, której wartości są niższe u osób starszych, a w tej samej grupie wieku są zawsze niższe u kobiet niż u mężczyzn. Dalszymi przykładami zależności normy od płci są: stężenie kwasu moczowego w surowicy i wydalanie steroidów. Z kolei stężenie cholesterolu, masa mięśniowa, pojemność życiowa zależą od wieku badanego. Niektóre związane z wiekiem wyniki zależą nie tyle od samego wieku, ile od zmian dokonujących się w organizmie przez całe lata pod wpływem czynników środowiskowych, łącznie ze sposobem odżywiania się i przebytymi, nieszkodliwymi nawet chorobami.