Jak wspomniano, wyniki badań laboratoryjnych mogą mieć wartość potwierdzającą, a częściej instruktywną. Dotyczy to nie tylko znaczenia dla rozpoznania pojedynczych badań laboratoryjnych, ale także zespołu badań. Na przykład stwierdzenie zwiększenia aktywności CPK jest potwierdzeniem przebycia zawału serca, którego cechy ujawniono w zapisie ekg. Wzrost natomiast aktywności fosfatazy zasadowej z jednoczesnym zwiększeniem aktywności ŁAP nakazuje poszukiwać chorób dróg żółciowych, a z prawidłową aktywnością ŁAP — kieruje podejrzenie na choroby układu kostnego. Taka wymowa większej liczby wyników badań laboratoryjnych pozwala mówić o zespołach tych wyników, wskazujących kierunek poszukiwań klinicznych. Prawidłowość oceny wyniku jednego określonego badania laboratoryjnego zakłada niekiedy konieczność oznaczenia innego wskaźnika. Na przykład nie można ocenić stężenia wapnia w surowicy, jeśli nie jest znana zawartość białka, ponieważ przy niskim poziomie białka zmniejszenie stężenia wapnia może być pozorne. Zdarza się, że zespół wyników badań chemicznych i fizykalnych nie odpowiada żadnej znanej chorobie. Wówczas najbardziej prawdopodobne jest, że jedna z uzyskanych wartości nie należy do obrazu badanej choroby, drugą możliwością jest, że jeden z wyników jest fałszywy. Bowiem bardzo rzadko udaje się wykryć w ten sposób jakąś nową chorobę lub nowy wariant znanej choroby.