Rozpoznanie maskowanej depresji powinno być postawione nie „per exclusionem”, lecz na podstawie określonych danych uzyskanych w ukierunkowanym wywiadzie psychiatrycznym. Istotne jest pytanie o dzienne wahania w występowaniu objawów, tak bardzo charakterystyczne dla depresji, w której rano pacjent czuje się źle, a wieczorem jego nastrój wybitnie się poprawia. Skargi chorego dotyczą często uczucia bardzo silnego zmęczenia w ciągu dnia i zaburzenia, snu w nocy. Dochodzą do tego: brak apetytu, chudniecie, utrata popędu płciowego, brak radości życia i skargi na zobojętnienie wobec osób bliskich oraz ważnych spraw życiowych. Pacjenci mówią też o doznawanych od pewnego czasu lub nagłych i nieoczekiwanych niepowodzeniach. W pracy szybciej się męczą, mają trudności koncentracji, łatwo zapominają, czują się niepewnie, maja zahamowania, czynią sobie różne zarzuty, mają trudności w rozstrzyganiu problemów, są pozbawieni inicjatywy i zainteresowań. Zawsze też udaje się zaobserwować u chorego niepokój lub nieuzasadnioną obawę. Częste, jeśli padnie odpowiednie” pytanie, przyznają się do zamiarów samobójczych, lub też tendencje samobójcze ujawniają się w formie wypowiedzi o przesycie lub zmęczeniu życiem. Często dowiadujemy się o nagłym wystąpieniu i sezonowych wahaniach nasilenia objawów chorobowych.