Różnicowanie sinicy centralnej i obwodowej utrudnia fakt, że w powstaniu sinicy mogą brać udział oba mechanizmy. Na ogół jednak udaje się, dokładnie badając chorego, ustalić typ sinicy lub jej mieszaną postać. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na odcień siniczego zabarwienia skóry, zależny od szerokości naczyń skórnych i zawartości hemoglobiny. W sinicy centralnej powstałej wskutek zmieszania się krwi żylnej z tętniczą i w sinicy obwodowej, najczęstszych postaciach sinicy u osób z chorobami układu krążenia i sinicy w ogóle, skóra ma kolor ciemnoczerwononiebieskofioletowy. W przeciwieństwie do tego, zabarwienie skóry w pewnych postaciach sinicy pochodzenia płucnego i w sinicy w ostrej niewydolności krążenia (wstrząs, zawał serca), skóra przybiera szary odcień. Pomocny w różnicowaniu jest znany fakt, że w sinicy centralnej skóra jest ciepła, a w obwodowej — chłodna. Objawami sinicy centralnej są palce pałeczkowate i paznokcie o kształcie szkiełek zegarkowych oraz odczynowa poliglobulia. Z innych pomocnych w różnicowaniu objawów można wymienić następujące: W sinicy obwodowej pod wpływem ucisku skóra blednie, a po zwolnieniu ucisku i ponownym napływie krwi staje się jasnoczerwona, podczas gdy w sinicy centralnej przybiera, jak poprzednio, niebieskawe zabarwienie.