O ataksji mówimy wówczas, gdy zaburzona jest koordynacja przebiegu ruchu dowolnego. Każda najprostsza czynność wymaga współdziałania dużej liczby mięśni, przy czym mięśnie współdziałające i przeciwstawne muszą się kurczyć i wiotczeć nie tylko w określonym czasie, ale i z precyzyjnie wyważonym nasileniem. Tę grę mięśniową zaburzają porażenia, zwiększenie napięcia i ruchy mimowolne. Jednakże tego typu zaburzenie koordynacji przebiegu ruchu nie podlega ścisłemu pojęciu ataksji. O ruchach niezbornych mówimy wówczas, gdy obecne jest zaburzenie koordynacji mięśni bez współistnienia niedowładów spastycznych i ruchów mimowolnych pochodzenia pozapiramidowego. Ataksja może wystąpić jako móżdżkowy objaw pierwotnego uszkodzenia koordynacji ruchów mięśni. Brak koordynacji mięśni występuje także w przypadkach zaburzeń czucia ułożenia i ruchu, w którym to stanie zanika kontrola nad przebiegiem danego ruchu. Obie odmiany niezborności dają się złagodzić dzięki kontroli wzrokowej wykonywanego ruchu, bardziej jednak dotyczy to postaci spowodowanej uszkodzeniem dróg doprowadzających bodźce czuciowe niż zależnej od pierwotnych zaburzeń koordynacji mięśni. Zaburzenia czucia ułożenia i ruchu wywołuje ataksję niezależnie od tego, na jakim poziomie układu nerwowego znajduje się jego przyczyna.