Przy ustalaniu miejsca uszkodzenia należy wziąć pod uwagę zmiany pod jądrowe, jądrowe i nadjądrowe. W ogniskach podjądrowych w grę wchodzą uszkodzenia tych wszystkich nerwów, które biorą udział w akcie mówienia, mianowicie V, VII, IX, X i XII. W przeciwieństwie do uszkodzenia nerwu X, jednostronne, nawet całkowite, wypadnięcie pozostałych nerwów ma dla artykulacji tylko niewielkie znaczenie. Ciężkie zaburzenia wywołują natomiast porażenia dwustronne wymienionych nerwów. Izolowane jądrowe ubytki czynności poszczególnych nerwów ze względu na stosunki anatomiczne praktycznie się nie zdarzają. Z reguły chodzi o skojarzone zaburzenia obustronne — o zespół porażenia opuszkowego. Porażenie opuszkowe zawsze prowadzi do wyraźnego „zamazania” mowy, w którym najpierw dotknięte są głoski syczące i językowe; przy postępującym zaniku języka mowa staje się zupełnie niezrozumiała. Uszkodzenia nadjądrowe — zespół porażenia rzekomoopuszkowego — można odróżnić od porażenia opuszkowego na podstawie braku zaników mięśni, przede wszystkim języka. Porażenie opuszkowe w stwardnieniu zanikowym bocznym. Zanik języka. szczególnych przypadkach wiarygodne i szybkie rozpoznanie można postawić za pomocą prostego badania elektro-miograficznego, wykonanego elektrodą igłową. Badanie to pozwala również na wyłączenie miastenii. Częstymi przyczynami rzekomego porażenia opuszkowego jest encefalopatia nadciśnieniowa.