W zależności od przewagi bardziej wegetatywnych czy bardziej depresyjnych objawów — te ostatnie nie są jednak jawne, lecz zamaskowane objawami somatycznymi — mówi się o dystonii wegetatywnej lub utajonej, czyli maskowanej depresji. Do dystonii wegetatywnej należą nie tylko objawy fizyczne i psychiczne, ale również depresyjne, tak jak każdej depresji towarzyszą dolegliwości ze strony układu autonomicznego i somatyczne. Istnieją nawet pojęcia „depresji wegetatywnej”, jak i „depresji somatyzującej”. Z drugiej strony nie wszystkie wegetatywne i fizyczne dolegliwości współistnieją z nastrojem depresyjnym. Maskowana depresja należy do poważnych stanów chorobowych i jest trudna do rozpoznania. Wyrazem ciężkości stanu dotkniętych nią pacjentów jest silnie wyrażona ogólna niemoc, dotycząca myślenia, woli i działania, zamaskowana dolegliwościami somatycznymi, jak też częstość popełnianych samobójstw. Przy dystonii wegetatywnej można natomiast odnieść wrażenie, że chodzi o pogranicze zdrowia i choroby.