W rozwoju schizofrenii niezwykle istotną rolę odgrywają czynniki genetyczne. Najbardziej rzetelne badania sugerują, że współczynnik zgodności występowania schizofrenii u bliźniąt jednojajowych wynosi 40-50%. U bliźniąt dwujajowych współczynnik zgodności mniej więcej pokrywa się z wynikami uzyskanymi w badaniach z udziałem rodzeństwa (Kety 1996; Plomin i in. 2001). Podobnie jak w przypadku właściwie wszystkich zaburzeń psychicznych w schizofrenii nie obowiązują jednoznaczne Mendlowskie wzorce dziedziczenia. W grę zapewne wchodzi jakiś rodzaj genetycznej niejednorodności – u podstaw zaburzenia mogą leżeć różne wadliwe geny oraz różne konstelacje genetyczne. Najprawdopodobniej mamy również do czynienia z niecałkowitą penetracją genów, ponieważ wskaźnik zgodności u bliźniąt jednojajowych wynosi mniej niż 50%a. Na rozwój schizofrenii zdają się wpływać również czynniki środowiskowe, chociaż nie ustalono jeszcze dokładnie ich natury. Do potencjalnych czynników należą: uraz porodowy, infekcja wirusowa w okresie ciąży, zaburzenia ukrwienia macicy w czasie ciąży, dieta, niepomyślne wypadki w procesie rozwoju oraz niektóre typy urazów doznanych w dzieciństwie (Kety 1996; Olin, Mednick 1996). Niedawne badania sugerują, że ryzyko schizofrenii zwiększa się pod wpływem dorastania w środowisku miejskim (Pedersen, Mortensen 2001) oraz doznanych w dzieciństwie urazów głowy (Abdelmalik i in. 2003).