Drugi wspólny motyw dotyczy tego, że w schizofrenii relacje z innymi ludźmi wywołują w pacjencie trwogę. Głęboki lęk przed kontaktem z innymi jest zauważalny, nawet jeśli nie można do końca wyjaśnić jego źródeł. Obawa przed naruszeniem granic ego oraz strach przed fuzją z innymi stanowią stały problem, który pacjent często rozwiązuje przez izolowanie się od świata. Relacje nawiązywane w procesie leczenia są dla pacjenta nie lada wyzwaniem – pacjent musi uwierzyć, że relacja z inną osobą nie doprowadzi do katastrofy. Wreszcie trzecim wspólnym motywem, który pojawia się we wszystkich psychodynamicznych tekstach, jest przekonanie, że relacja terapeutyczna z wrażliwym klinicystą inspirowana koncepcjami dynamicznymi może w sposób fundamentalny poprawić jakość życia pacjenta z rozpoznaniem schizofrenii. W badaniach z udziałem w pełni wyleczonych pacjentów (Rund 1990) okazało się, że 80% osób odbyło terapię długoterminową, do której przywiązywało ogromne znaczenie. Zresztą nawet jeśli pełny powrót do zdrowia nie nastąpi, to relacja terapeutyczna i tak może bardzo pomóc pacjentowi w ogólnym przystosowaniu się do życia.