Otwór w przegrodzie międzyprzedsionkowej, miądzykomorowej i przetrwały przewód tętniczy. W prawidłowych warunkach ciśnienie w lewym przedsionku, w lewej komorze i w aorcie jest znacznie wyższe niż w prawym przedsionku, prawej komorze i w pniu płucnym, tak że w przypadku istnienia połączeń pomiędzy obu tymi układami krew tętnicza stanowi domieszkę krwi żylnej i sinica nie występuje. Przy znacznym wzroście oporu naczyniowego płucnego (wtórne stwardnienie tętnic małego krążenia), głównie w przypadku dużego otworu w przegrodzie między komór o we j, dochodzi do odwrócenia przecieku i wystąpienia sinicy (sinica późna). Wrodzone sinicze wady serca. Najczęstszą siniczą wadą serca u noworodków jest przełożenie dużych naczyń. Aorta odchodzi w tej wadzie od prawej, pień płucny od lewej komory. Mieszanie się tętniczej krwi pnia płucnego z odpływającą przez aortę krwią żylną możliwe jest wyłącznie dzięki współistnieniu innych zaburzeń rozwojowych, jak: ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej lub międzykomorowej, przetrwały przewód tętniczy. Drugim, praktycznie najważniejszym przedstawicielem wrodzonych wad siniczych serca jest tetraiogia Fallota.