Bakteriemia i krążące we krwi endotoksyny łącznie z ostrą hipowolemią i ostrą niewydolnością mięśnia serca należą do najczęstszych przyczyn wstrząsu. W przeważającej większości przypadków jest to bakteriemia wywołana przez bakterie Gramujemne, wychodząca z dróg moczowych, macicy, dróg żółciowych, rozwijająca się w zapaleniach płuc, uchyłkowatości jelita grubego — ostatnio coraz częściej — związana z wprowadzeniem na stałe do żyły cewnika. Bakteriemia spowodowana drobnoustrojami Gramdodatnimi zdarza się rzadziej. W typowych przypadkach wstrząsowi septycznemu towarzyszą: gorączka i dreszcze, jeśli jednak brak jest tych sugestywnych objawów, rozpoznanie we wczesnym okresie rnoże natrafiać na duże trudności. W takich przypadkach już mierne obniżenie ciśnienia, jeśli równocześnie towarzyszą mu: niepokój i splątanie, hiperwentylacja i przyspieszenie oddechu, zwiększenie częstotliwości tętna i poty, powinno nasuwać podejrzenie rozwijającego się wstrząsu. We wstrząsie septycznym o pełnym obrazie z ciężkimi zaburzeniami świadomości lub śpiączka, z sinicą, zimnymi kończynami i z zimną, wilgotną skórą, dużym obniżeniem ciśnienia, skąpomoczem, ewentualnie wymiotami i krwistymi stolcami, jak również zaburzeniami układu krzepnięcia — rokowanie jest złe, nawet przy najlepszym możliwym leczeniu.