Domieszka krwi w moczu może być widoczna gołym okiem albo tylko w badaniu mikroskopowym. W każdym przypadku wykonać należy badanie osadu moczu celem sprawdzenia, czy znajdujące się w moczu erytrocyty są świeże czy zmienione, a ponadto należy upewnić się, czy krwiste zabarwienie moczu nie jest zależne od leków, hemoglobiny, porfiryn lub czy mocz nie jest po prostu intensywnie zagęszczony. Wskazówek o miejscu krwawienia dostarcza próba dwóch szklanek: pierwsza porcja krwista, a następna jasna — miejsce krwawienia znajduje się w tylnej części cewki. Krew pojawiająca się pod koniec mikcji świadczy o krwawieniu z szyi pęcherza, o wrzodziejacych guzach gruczołu krokowego, ewentualnie o raku pęcherza lub kamicy pęcherzowej. Przy obu porcjach jednolicie krwistych szukać należy źródła krwawienia w pęcherzu lub w górnych drogach moczowych. Wzmożone krwawienie po chodzeniu, jeździe konnej itd. świadczy o kamicy miedniczek nerkowych lub pęcherza. Krwiomocz z równoczesnym wydalaniem złogów mineralnych i bólami kolkowymi na przestrzeni od okolicy lędźwiowej do pachwinowej jest charakterystyczny dla kamicy moczowodowej, a przy prawostronnym umiejscowieniu pomaga w różnicowaniu z zapaleniem wyrostka robaczkowego. Obecność w moczu podłużnych nitkowatych skrzepów nie jest dowodem, że pochodzą one z moczowodów, ponieważ w krwawieniu włośniczkowym do pęcherza moczowego również tworzą się włókniste skrzepy sprawiające wrażenie odlewów.