Istota rumienią guzowatego polega na tworzeniu się w skórze guzów z żywoczerwoną powierzchnią skóry ponad nimi. Guzy są bolesne, przynajmniej przy ucisku. Najczęstszym miejscem występowania zmian są przednie powierzchnie podudzi, rzadziej przedramiona i uda, sporadycznie ramiona i głowa. Nie stwierdza się zmian, w obrębie tułowia. W okresie gojenia zmiany stają się ciemnoczerwone, później sine i sinobrunatne. Rumień guzowaty spotyka się najczęściej u kobiet po okresie pokwitania; u dzieci i starców jest rzadki. Rozpoznanie rumienią guzowatego jest proste; biopsja bywa konieczna tylko przy nietypowym rozmieszczeniu zmian lub przebiegu. Ponieważ rumień guzowaty jest objawem alergicznego zapalenia naczyń, towarzyszącego różnym chorobom, stąd ważne jest wczesne postawienie właściwego rozpoznania. W niejasnych przypadkach należy dokładnie zbadać pacjenta i wypytać o objawy wchodzących w rachunem powoduje znaczne zmniejszenie się przebarwień u tych chorych. Od dawna znana jest uderzająca bladość pacjentek z zespołem Sheehana i chorych z guzami przysadki mózgowej. Prawdopodobnie niedobór barwnika w tych przypadkach zależy od niedoboru MTH. Należy przypuszczać, że ostuda kobiet ciężarnych ma związek ze wzmożeniem wytwarzania MTH.