Jeśli u danego pacjenta dominują objawy negatywne, to można ponownie przeprowadzić proces diagnozy i jeszcze raz przemyśleć farmakoterapię. Czy wystąpienie objawów negatywnych można uzasadnić jakąś drugorzędną przyczyną: depresją, lękiem, działaniami niepożądanymi leków? Wspólnie z terapeutą warto przeanalizować proces psychoterapii, jeżeli jest w toku. Może warto zmodyfikować strategię? Możemy również przeprowadzić psychoedukację rodziny pacjenta i poprosić jej członków o pomoc w rozpoznawaniu stresorów, które utrudniają pacjentowi pozytywną reakcję na konwencjonalne metody leczenia. Przede wszystkim jednak kategoria objawów negatywnych wymaga treningu umiejętności psycho-społecznych i rehabilitacji zawodowej. Niezwykle przydatne okazują się zajęcia, podczas których koncentrujemy się na poprawie podstawowych, codziennych zachowań, takich jak jedzenie, rozmowa, spacery czy stosowne maniery. Niezwykle istotnym elementem leczenia jest również staranna ocena umiejętności zawodowych pacjenta w nadzorowanym otoczeniu, w którym również rozwijane są konkretne umiejętności związane z pracą.