Badania nad przystosowaniem się do życia po wyjściu ze szpitala i ponownej hospitalizacji wykazują, że pacjenci rzadziej wracają do szpitala wówczas, gdy w okresie hospitalizacji opanują przystosowawcze zachowania i umiejętności oraz nauczą się kontrolować zachowania objawowe i nieprzystosowawcze (Mosher, Keith 1979). Behawioralny profil programów szpitalnych może niektórym psychiatrom dynamicznym wydawać się sprzeczny z ich koncepcją, w rzeczywistości jednak w wielu przypadkach współdziała synergicznie z metodami dynamicznymi. Pacjenci, którzy w jakimś stopniu naprawią relacje międzyludzkie podczas behawioralnego treningu umiejętności społecznych, zaczną również doświadczać zmian w relacjach z obiektem. Doznania te będą stanowić materiał do omówienia w trakcie sesji psychoterapii.

U pacjentów schizofrenicznych opornych na leczenie często obserwujemy głęboko zaburzone relacje z innymi. Osoby te nierzadko mają poważne problemy charakterologiczne, które współistnieją ze schizofrenią. Klinicyści czasami zapominają, że każdy pacjent z rozpoznaniem schizofrenii ma osobowość. Problemy charakterologiczne powodują czasami, że pacjent nie wypełnia zaleceń farmakoterapii, alienuje się od członków rodziny i innych osób będących źródłem wsparcia w otoczeniu, zaprzecza chorobie i nie jest zdolny do funkcjonowania w pracy. Oddział hospitalizacji całodobowej lub dziennej może stwarzać idealne warunki do pracy nad charakterologicznym wymiarem towarzyszącym schizofrenii oraz do analizy przyczyn niewypełniania zaleceń.