Podsumowując niniejszy rozdział, należy podkreślić, że pacjent z rozpoznaniem schizofrenii potrzebuje w życiu figury terapeutycznej. Ktoś musi mu pomóc w rozeznaniu się w skomplikowanej rzeczywistości systemu opieki zdrowia psychicznego. Ktoś musi mu też pomóc w zrozumieniu lęków i fantazji, które utrudniają mu zastosowanie się do różnych wymogów ogólnego planu leczenia. Właściwie najważniejszą rolą psychoterapeuty jest przeanalizowanie problemów związanych z wypełnianiem zaleceń w pozostałych obszarach leczenia. Dzisiaj w praktyce tę rolę przeważnie odgrywa koordynator leczenia (clinical case manager’), zwykle dlatego, że pacjent nie jest zainteresowany terapią lub z innych powodów nie ma do niej dostępu. Koordynator leczenia jest rzecznikiem pacjenta, tłumaczy mu najróżniejsze środki i metody dostępne w ramach służby zdrowia psychicznego oraz koordynuje ogólny plan leczenia. Postępowanie w poszczególnych przypadkach jest nastawione na przystosowanie pacjenta do rzeczywistości, ale nieuchronnie pojawiają się problemy związane z przeniesieniem i przeciwprzeniesieniem. Koordynator musi więc znać i stosować skuteczne interwencje psychoterapeutyczne (Kanter 1989). Pacjenci cierpiący na schizofrenię najbardziej w swoim życiu potrzebują zaangażowania koordynatorów leczenia bądź psychoterapeutów, którzy okażą im współczucie i nawiążą relację będącą schronieniem przed chaosem i zagrożeniami świata.