Tak przedstawiają się metaforycznie określone warunki udziału psychologów klinicznych w dookreśleniu własnej tożsamości przez osoby chore psychicznie. Teraz warto je scharakteryzować w języku teorii psychologicznej. Można przyjąć, że chodzi tu o włączanie tych osób w obręb własnej tożsamości (self-extension). To poszerzenie własnego Ja o osobę chorą stwarza jej najlepszą możliwość rozpoczęcia procesu odnajdywania siebie. Ten szczególny rodzaj relacji między osobami pełnosprawną i niepełnosprawną psychicznie daje tej drugiej poczucie bezpieczeństwa, ale przede wszystkim jest istotną wskazówką, która utwierdza ją w prze­konaniu o braku różnicy społecznej w stosunku do innych ludzi.

Chodzi o rodzaj.inkorporacji, który pozwala innym ludziom na odkrycie siebie w innych osobach. Ta inkorporacja toruje drogę do tego, aby w przy­szłości poczuć się pełnowartościowym członkiem społeczeństwa. Gdy ona następuje, to obie osoby tworzące taką relację wiedzą, że jedna z nich przejęła odpowiedzialność za położenie życiowe drugiej osoby. General­nie można powiedzieć, że włączenie osoby z psychozą w obręb własnej tożsamości zapoczątkowuje likwidację trzech podstawowych emocji to­warzyszących zagubieniu: braku nadziei, lęku i wstydu.