Stephane Raffard i Martial van der Linden (2008) także podkreślają, że osoby cieipiące na schizofrenię mogą znąjdować się w stanie przypominającym zagubienie. W swoich badaniach .l i stwierdzili, że schizofrenicy mają znacznie większe trudności z przywołaniem wspomnień i z wyobrażaniem sobie własnej przyszłości niż osoby zdrowe. Poza tym stwierdzili, że wskazane zaburzenia pogłębiły się wraz z nasileniem typowych symptomów schizofrenicznych. W schizofrenii pacjenci tracą poczucie ciągłości tożsamości, a zmniejszona samoświadomość prowadzi do stanu niepokoju, który staje się nasileniem określonych symptomów. Wychodząc z innych pozycji teoretycznych, Steven M. Silverstein i współpracownicy (1998) udowodnili, że deficyty poznawcze, a szczególnie dysfunkcje pamięci osób cho­rujących na schizofrenię, wyraźnie zwiększają ich trudności adapptacyjne w życiu codziennym. Podobne możliwości interpretacji stanów psychicznych, jakich doświadczają osoby chore psychicznie, sugerują wspom­niane wcześniej badania międzynarodowe nad chorymi rozpoczynającymi rehabilitację. Wskazuje się w nich na dwie typowe cechy funkcjonowa­nia tych osób: bierność społeczną i izolowanie się od innych ludzi. Su­biektywne relacje pacjentów wyjaśniają takie zachowania brakiem nadziei na zmianę życiową, utratą podmiotowości, trudnościami w samoleczeniu i brakiem celów życiowych (Marin, 2005).