Zawsze należy pamiętać, że stężenie sodu w surowicy nie jest miarą ustrojowych zasobów sodu, tak jak hipo lub hipernatremią same w sobie nie wskazują na jego niedobór lub nadmiar. Każdy jednak przypadek hipernatremii jest wyrazem niestosunku pomiędzy sodem i wodą. Podczas gdy u dzieci przyczyną hiponatremii są przeważnie duże straty soli, u dorosłych jest ona najczęściej następstwem pierwotnej retencji wody i rozcieńczenia prawidłowej lub nawet zwiększonej zawartości sodu. Oba stany nie są trudne do odróżnienia: u pacjentów z hiponatremią wywołaną utrata soli występują wszystkie objawy znacznego niedoboru wody pozakomórkowej (sytuacja pacjenta B). Hiponatremii będącej wyrazem retencji wody towarzyszą objawy zwiększenia objętości wody pozakomórkowej (zastój w żyłach szyjnych, uboga mimika, „puy face”, cechy zastoju płucnego, zwiększenie masy ciała, ewentualnie lekkie obrzęki, zmniejszenie stężenia hemoglobiny przy nie zmienionym hematokrycie itd.). Ten typ hiponatremii nie jest w zasadzie tematem niniejszych rozważań. Jednakże z powodu częstych błędnych interpretacji omówimy pokrótce patogenezę i różnicowanie tej „hiponatremii z rozcieńczenia” albo hiponatremii spowodowanej zatruciem wodnym.