Uważna obserwacja stanu klinicznego pacjenta jest tym ważniejsza, że badania laboratoryjne często niewiele wnoszą: zamiast oczekiwanej leukocytozy ze zmianami toksycznymi nierzadko we wczesnym okresie widzimy prawidłową lub nawet zmniejszoną liczbę leukocytów; zmniejszona liczba krwinek płytkowych i małe stężenie fosforanów w surowicy są wartościowymi, ale niestałymi i niezbyt typowymi objawami; stwierdzana w początkowym okresie zasadowica oddechowa jest tylko potwierdzeniem klinicznie łatwej do stwierdzenia hiperwentylacji, a rozwijająca się kwasica metaboliczna należy już do pełnego obrazu wstrząsu. Potwierdzeniem, że przyczyną wstrząsu jest toksemia lub bakteriemia, jest obraz tzw. ciepłego wstrząsu, w którym niedociśnieniu towarzyszy czerwone lub czerwonosinawe zabarwienie skóry, najczęściej małe zaburzenia sensoryczne i zachowane w tej fazie wydalanie moczu. Obraz „ciepłego wstrząsu” jest jednak rzadszy niż na ogół się przyjmuje, a ponadto jest to faza przejściowa, po której dość szybko rozwija się obraz wstrząsu ze wszystkimi objawami obwodowego skurczu naczyń! Zachowanie się centralnego ciśnienia żylnego i wypełnienie żył centralnych są mało charakterystyczne.