Hiponatremia (hipomołarność) tylko z powodu nadmiernej podaży wody jest rzadkością, przy czym podaż spontaniczna (w psychozach, u piwoszy) jest jeszcze rzadsza od jatrogermej, zależnej od niefortunnego leczenia wlewami płynów lub nadmiernego ich dowozu podczas przezcewkowej elektroresekcji gruczołu krokowego. Retencja wody w wyniku adekwatnego zwiększenia wydzielania ADH występuje przede wszystkim w dużych obrzękach pochodzenia sercowego, wątrobowego i nerkowego, niekiedy przy oddychaniu pod ciśnieniem dodatnim i po komisurotomii rnitralnej (zmniejszenie napięcia ściany lewego przedsionka), w ostrym i przewlekłym niedoborze objętości krwi krążącej lub wody pozakomorkowej oraz w ostrym i przewlekłym zmniejszeniu objętości minutowej serca. Hiponatremia jako wyraz nieadekwatnego wydzielania ADH występuje pod nazwą zespołu Schwartz Brattera. Hipomołarność surowicy pokrywa się we wszystkich przypadkach z wydalaniem najczęściej hipertonicznego moczu i wzmożoną aktywnością ADH, do czego brak jest zarówno ewidentnego bodźca, jak i biologicznego sensu i celu. Za tym zaburzeniem kryją się różnorakie przyczyny. „Nadmiar ADH” pochodzi albo z samego podwzgórza (przy organicznych uszkodzeniach ośrodkowego układu nerwowego, chorobach płuc, w razie znieczuleń i chirurgicznego stresu i pod wpływem wielu leków stymulujących wydzielanie ADH) albo z innych źródeł (paranowotworowego wytwarzania ADH lub jatrogennie wywołanego nadmiaru tego hormonu).