Nagromadzenie się w warstwie podstawnej naskórka melaniny powoduje brązowe lub brązowoczarne zabarwienie skóry (opalenizna, choroba Addisona, skóra włóczęgów), podczas gdy odkładanie się ciemnych barwników (melaniny, hemosyderyny) w głębszych warstwach skóry (chromatoforach), z powodu występującego zjawiska interferencji (podobnie jak w znamionach błękitnych — naevi coerulei) wywołuje zabarwienie niebieskawe lub niebieskawoszare. W hemochromatozie (marskość barwnikowa), częstszy brązowy niż szaroniebieski odcień skóry spowodowany jest równoczesnym odkładaniem się w naskórku melaniny. Zmiana zabarwienia skóry w srebrzycy i przy odkładaniu się w skórze złota (auriasis), w wypadkach stosowania soli obu metali w celach leczniczych, jest wynikiem redukcji tych związków pod wpływem światła do metalicznego srebra i złota. Zmiany zachodzące pod wpływem światła obejmują skórę odkrytych części ciała (twarz, szyja, ręce). Rozpoznanie sinicy rzekomej może być postawione przez zbadanie pobranych wycinków skóry.