Methemoglobina jest produktem utlenienia hemoglobiny (reakcja ta jest odwracalna i zawiera zamiast żelaza dwuwartościowego — trójwartościowe. Przy dalszym utlenianiu pierścienia tetrapirolowego powstają nieodwracalne produkty rozpadu hemoglobiny i jednym z nich jest sulfhemoglobina. Met i sulfhemoglobina powstają pod wpływem trucizn przemysłowych (pochodne aniliny, nitrobenzole, azotyny,, azotany) i leków (przeciwbólowe pochodne aniliny, jak fenacetyna i antyfebryna, azotan amylu, nitrogliceryna, chlorek potasowy, sulfonamidy) i powodują mniej lub więcej nasiloną sinicę. W ciężkich przypadkach występują objawy niedotlenienia z dusznością. Poza methemoglobinemiami wtórnymi znana jest rzadka, wrodzona, często rodzinnie występująca methemoglobinemia (nieprawidłowa hemoglobina — HbM). Rozpoznanie met i sulfhemoglobinemii wymaga wyłączenia choroby serca i płuc, ustalenia, na podstawie wywiadu, kontaktu z substancjami toksycznymi lub przyjmowania leków wywołujących methemoglobinemię, danych o występowaniu bólów głowy, jako częstego objawu methemoglobinemii. Na właściwe rozpoznanie może naprowadzić kolor skóry, która w methemoglobinemii przybiera odcień „szarej” sinicy (sinica + niedokrwistość). Jest ona porównywana z kolorem skóry zdrowego człowieka w jasnofioletowym świetle lampy rtęciowej. Ponadto pomocny jest charakterystyczny ciemnobrązowy lub zielonkawy kolor świeżo pobranej krwi, która na powietrzu nie przybiera koloru czerwonego, oraz wykazanie met i sufhemoglobiny we krwi metodą spektroskopową, jak i pośrednie potwierdzenie obecności we krwi nieaktywnej hemoglobiny.