Porażenia i zaburzenia czucia występują często łącznie. Pierwsze pytanie, jakie nasuwa schorzenie neurologiczne, powinno dotyczyć miejsca, drugie rodzaju uszkodzenia. Przy ustalaniu umiejscowienia zmiany chorobowej uwzględnia się łącznie zaburzenia ruchowe i czuciowe. Na podstawie wywiadu i stanu neurologicznego pacjenta powinno się albo móc odpowiedzieć na oba pytania, albo przynajmniej tak zawęzić możliwości rozpoznania różnicowego, ażeby badania pomocnicze mogły być ściśle ukierunkowane. W wielu chorobach konieczna jest o-cena płynu mózgowo-rdzeniowego. W pierwszym rzędzie stosować należy badania, które nie obciążają pacjenta, jak badania radiologiczne (zdjęcie czaszki, kręgosłupa, tomogram komputerowy czaszki i mózgu), elektroence-falogram, echoencefalogram i scyntygram mózgu. W pewnych stanach potrzebne są jednak jeszcze inne badania, jak pneumoencefalografia, angiografia mózgowa i mielografia. Nie należy też zaniedbywać badań laboratoryjnych, jak oznaczenie wchłaniania witaminy B12, przy podejrzeniu zwyrodnienia sznurowego rdzenia, ani niezbędnych badań wyjaśniających w polineuropatiach. Jednakże niektóre z nich, nawet jeśli nie obarczają zbytnio chorego, ze względu na ich pracochłonność i koszty, powinno się ograniczyć tylko do przypadków ze ścisłymi wskazaniami.