Rzadko zdarza się lekarzowi być świadkiem takich krótkotrwałych utrat przytomności. Zwykle podstawą rozpoznania i leczenia, a także rokowania, są dane uzyskane od pacjenta i osób z jego otoczenia. Ze względu na krótkotrwałość zaburzeń nie udaje się również wykonać w czasie napadu zapisu ekg i eeg. Próby ustalenia właściwego rozpoznania natrafiają dodatkowo na trudności natury nomenklatur owe j. W określeniu „napadowe omdlenie”, stosowanym dla oznaczenia krótkotrwałej utraty przytomności, zawarte są sugestie dwu schorzeń, które mogą być jego przyczyną, mianowicie słowo „napadowe” sugeruje zaburzenia z kręgu padaczkowych, pojęcie „omdlenie” odpowiada krótkotrwałym zaburzeniom w układzie krążenia. Przed przystąpieniem do omówienia różnych przyczyn krótkotrwałych utrat przytomności zatrzymajmy się najpierw przy omdleniu. Może ono wystąpić w różnych okolicznościach u zupełnie sprawnego, młodego człowieka, np. po dłuższym staniu na mszy lub w koszarach. Głębokie omdlenie może się zdarzyć podczas szczepienia, pobierania krwi i patrzenia na krwawiącą ranę. Nawet doświadczony lekarz myśli w pierwszym rzędzie o głębszym niż zwykłe omdlenie podłożu sprawy, szczególnie jeśli dodatkowo występują drobne drgania kończyn lub głowy.