Postawienie rozpoznania w codziennej praktyce może natrafiać na znaczne trudności. Najlepiej poznana jest choroba Menisra, charakteryzująca się trzema głównymi objawami: zawrotami, szumem w uszach i upośledzeniem słuchu. Zawroty występują w niej napadowo, mogą trwać parę minut, ale także godzin i dni, lub też chory przez wiele dni i tygodni cierpi z powodu serii napadów, powtarzających się jeden po drugim. Najczęściej chodzi o zawroty w postaci uczucia wirowania, może się jednak zdarzać nieokreślone wrażenie chwiania lub rozpływania się otoczenia. Zawroty wyzwalają prawie zawsze nudności i wymioty. W czasie napadu można zobiektywizować zawrót przez wykazanie oczopląsu horyzontalno-rotacyjnego w kierunku zdrowej strony. We wczesnym stadium choroby badania czynnościowe narządu równowagi wykonane w okresach między napadami mogą dawać prawidłowe wyniki. W zaawansowanych przypadkach stwierdza się obniżenie pobudliwości narządu przedsionkowego po stronie chorego ucha. Zawrotom towarzyszy szum w u-szach i powoli postępujące jednostronne upośledzenie słuchu. Patogeneza choroby nie jest całkowicie wyjaśniona. Według wszelkich danych chodzi o zaburzenie czynności worka śródchłonki.