Zawroty są najważniejszym objawem uszkodzenia narządu przedsionkowego. Termin ten używany jest dla określania wielu różnych doznań, które w zależności od umiejscowienia i patogenezy mają też różne znaczenia. Według definicji Braina zawroty są: „uświadomieniem zaburzonego położenia ciała w przestrzeni”. Należą one do wrażeń znanych prawie każdemu. Są przeważnie procesem psychicznym, w którym pierwsze miejsce zajmują nieprzyjemne u-czucia związane z percepcją ruchu. Świadomość przestrzennego ułożenia ciała następuje za pośrednictwem narządów zmysłów. Odpowiednie wiadomości są dostarczane za pośrednictwem narządu przedsionkowego ucha wewnętrznego, wzroku i proprioceptorów mięśni i stawów. Bodźce doprowadzające doznania zmysłowe są scalane w istocie siatkowatej pnia mózgowego. Proces ten przebiega podprogowo — integracja świadoma zdarza się tylko wyjątkowo. Zawroty powstają wtedy, gdy bodźce zmysłowe sensoryczne są wzajemnie sprzeczne lub gdy proces scalania jest zaburzony w pniu mózgu lub w korze mózgowej. O tym, jak precyzyjnie przebiega integracja, świadczy fakt, że bodźce służące dla u-trzymania równowagi i koordynacji mięśni, pochodzące z obu błędników, mianowicie z plamek przedsionka i grzebieni kanałów półkolistych, są wysyłane również w stanie pełnego spokoju.