Tego rodzaju zawroty spowodowane są chorobami VIII nerwu czaszkowego lub jąder przedsionkowych i dróg łączących. Na zawroty skarżą się pacjenci na początku albo w przebiegu stwardnienia rozsianego, ponieważ nierzadko ogniska sklerotyczne występują w obszarze pnia mózgu. Najcięższe zawroty z uczuciem wirowania widuje się w ostrym zespole robaka, zakrzepie tętnicy móżdżkowej tylnej dolnej. Dochodzi wówczas do uszkodzenia jąder przedsionkowych w obszarze pnia mózgu. Napady podobnych zawrotów występują przy zwężeniu tętnicy podstawnej. Guzy tylnego dołu czaszkowego powodują zawroty przy zmianie pozycji ciała. Należy jednak pamiętać, że w procesach chorobowych pnia mózgu mimo masywnego, spontanicznego oczopląsu i znacznych zaburzeń odruchów przedsionkowych może nie być subiektywnego uczucia zawrotu. W chorobach móżdżku chodzi najczęściej nie o zawroty, a o zaburzenia równowagi. Podobnie przy uszkodzeniach nadnamiotowych zawroty są objawem rzadkim. Zawrotom w padaczce skroniowej i skroniowych zmianach naczyniowych towarzyszą najczęściej omamy słuchowe i niekiedy zaburzenia percepcji czasu i przestrzeni. W ocenie zawrotów pourazowych jednoznaczne odróżnienie czynnika organicznego od psychogennego może nie być łatwe. Różnicowanie pomiędzy uszkodzeniem przedsionkowym obwodowym i ośrodkowym jest nie zawsze możliwe, ponieważ są obrazy chorobowe, w których równocześnie uszkodzone są oba układy.